» Trasy samochodowe | Góra Sobień - po drodze

Po drodze w Bieszczady - Góra Sobień

Przed nadchodzącym długim weekendem proponujemy na pierwszy kontakt z upragnionymi Bieszczadami dwa miejsca, doskonale nadające się na powitanie: górę Sobień i punkt widokowy w Górach Słonnych.

Widok z góry Sobień
foto: J. Milczanowska

O miejscu, które polecamy trudno powiedzieć Bieszczady, ale jest tak bardzo "po drodze" a przy tym tak atrakcyjne, że błędem jest je ominąć. Chodzi o górę Sobień. Aby tam dojechać należy w Sanoku skręcić na Przemyśl, następnie przejechać przez Olchowce, Bykowce a w Załużu skręcić w prawo - na Lesko. Rezerwat "Góra Sobień" znajduje się po prawej stronie drogi. Miejsce jest dobrze oznakowane, samochód można zostawić na niewielkim, ale też i niezatłoczonym placyku u stóp góry.

Sobień to brama w Bieszczady, oferująca "na dzień dobry" wspaniały widok na region. Kiedyś góra stanowiła centrum klucza sobieńskiego. Wznosił się na niej warowny zamek. Wykorzystane zostały możliwości obronne miejsca - z jednej strony dolina Sanu, z drugiej strome skarpy brzegowe Sobienki. Podobno w 1417 roku na zamku bawił sam król Władysław Jagiełło. Było to na dzień przed jego ślubem z Elżbietą Granowską. Ślub odbył się w Sanoku, w klasztorze Franciszkanów. Wydarzenie to upamiętnia stosowna tablica na murach klasztoru. Król podziwiał wspaniałe mury twierdzy i widoki z wieży. Planował polowanie na niedźwiedzia, jednak zdrowie Elżbiety zmusiło go do wyjazdu z Sobienia.

Ruiny zamku
foto: J. Milczanowska.

Z miejscem związanych jest kilka legend, jednak odszukanie ich pozostawiamy czytającym, jako jeszcze jedną atrakcję związaną z Sobieniem. W ruinach, tak jak w każdym porządnym zamku tego typu oczywiście straszy. Straszą dwie damy - czarna i biała. Kto będzie bardzo wytrwały w wypatrywaniu owych dam, może zobaczyć obydwie jednocześnie, przechadzające się po ruinach i wydające stosowne westchnienia i jęki. Jednak taka konfiguracja jest bardzo unikalna, ponieważ Biała straszy od 21 do 23.45 a Czarna od 23.30 do 1.10, przy czym Biała upodobała sobie parzyste dni miesiąca, Czarna nieparzyste, zaś żadna z nich nie pracuje w weekendy. Ale czasami robią odstępstwa od tego i wtedy razem przechadzają się po murach.

Góra Sobień została uznana za rezerwat przyrody w 1970 roku. Rezerwat liczy 5,43 hektara. Na terenie rezerwatu chroni się świat roślinny i zwierzęcy, który jest tu bardzo bogaty. Najciekawszy jest grąd wschodniokarpacki z sałatnicą leśną i bluszczykiem kosmatym. W runie występuje ziarnopłon wiosenny, świerząbek korzenny, obrazki plamiste i trybula lśniąca. Spotyka się trzy gatunki tojadów: mołdawski, wiechowaty i dzióbaty. Łącznie opisano tu pięć podzespołów grądowych.

Lilia złotogłów w rezerwacie
foto: J. Milczanowska

Północna część rezerwatu to podgórska forma buczyny karpackiej z paprotnikiem kolczastym, żywcem gruczołowatym i żywokostem lekarskim. U podnóża góry wystepują wikliny nadrzeczne i nadrzeczna olszyna górska. Zróżnicowanie siedlisk sprzyja występowaniu rzadkich przedstawicieli flory i fauny. Stwierdzono tu 228 gatunków roślin naczyniowatych. Z chronionych występuje lilia złotogłów, kruszczyk szerokolistny, śnieżyczka przebiśnieg, śnieżyca wiosenna, podkolan biały, paprotka zwyczajna, kokorycz pełna i zanokcica skalna.

Bardzo bogaty jest świat owadów. Osobliwością jest niepylak mnemozyny, żerujący na kokoryczach. Liczne są również płazy: traszki, salamandra plamista, kumak górski, ropucha szara i rzekotka drzewna. W okolicy gniazduje orlik krzykliwy. Oczywiście, nie wymieniam wszystkich przedstawicieli flory i fauny, nie każdy odwiedzający to miejsce potrafi zidentyfikować rośliny czy owady. Sygnalizuję tylko bogactwo przyrodnicze rezerwatu. Sobień to raj dla botaników.

Szczyt góry wieńczą wspomniane już ruiny. Zachowały się w dość dobrym stanie. Urządzono też wygodna platformę widokową. Widok jest naprawdę imponujący. Zresztą sprawdźcie sami. Wszystkie walory rezerwatu prezentuje ścieżka przyrodnicza. Ścieżka ma 3km długości a przejść można ją w około 2 godziny.

Jak już nacieszymy oczy w rezerwacie "Sobień" proponuję, wrócić do skrzyżowania i udać się w kierunku Przemyśla. Na stoku Gór Słonnych, w odległości mniej więcej około 4 km, od krzyżówki urządzono punkt widokowy, z iście królewskim widokiem na Bieszczady:
Punkt widokowy pod pasmem Gór Słonnych (Słonych)

Więcej szczegółowych informacji na temat Sobienia w artykule: Z wizytą w rezerwacie Sobień

Na zdjęciach od lewej: lilia złotogłów, widok z Góry Sobień, ruiny zamku.

tekst/zdjęcia: J. Milczanowska

W opisie rezerwatu wykorzystano:
Edward Marszałek - "Skarby podkarpackich lasów - przewodnik po rezerwatach przyrody",
wyd. Ruthenus, Krosno.