» Szlaki piesze | Łopiennik

Łopiennik z Dołżycy k.Cisnej

Łopiennik jest najwyższym szczytem w paśmie o tej samej nazwie, wznosząc się na wysokość 1069 m n.p.m. Rozległe pasmo Łopiennika rozciąga się od strony Baligrodu przez Dział, Durną (zw. Smolaków-Kamień, 979 m n.p.m), Łopiennik i opada do Dołżycy k.Cisnej. Długi, boczny grzbiet pasma sięga w kierunku północno-wschodnim po Korbanię (894 m n.p.m, ciekawy punkt widokowy na Jezioro Solińskie).

Początkowy odcinek trasy, pomnik w miejscu po cerkwi w Dołżycy k.Cisnej
foto: P. Szechyński

Szczyt Łopiennika może stanowić zarówno cel sam w sobie na trasę typu "tam i z powrotem", jak i być jednym z punktów dłuższej trasy. Można nań wejść zarówno od strony Baligrodu szlakiem niebieskim, jak i z Jabłonek szlakiem czarnym, Dołżycy - również czarnym oraz od strony Łopienki a także z parkingu w Habkowcach (ok. 1 km od Cisnej przy szosie do Baligrodu) otwartą w roku 2023 ścieżką przyrodniczą "Stary Majdan".

Poniżej proponujemy jedną z najkrótszych tras, jaką można dostać się na Łopiennik i wrócić do miejsca wyjścia, która wiedzie z Dołżycy k.Cisnej.

Punktem wyjścia może być zarówno Dołżyca, jak i sama Cisna. W tym drugim przypadku należy iść pieszo (lub podjechać) szosą do Dołżycy. Naprzeciw dawnego ośrodka "Cień PRL-u" odbija w lewo szlak czarny - będzie prowadził aż do szczytu.

Cień PRL-u z trasy szlaku
foto: P. Szechyński

Schodząc z asfaltu idziemy niewielkim parowem. Z lewej dawny cmentarz oraz miejsce po cerkwi w Dołżycy. Znajduje się tu kilka nagrobków, widoczne mogiły ziemne oraz obelisk i krzyż w miejscu gdzie dawniej znajdowała się cerkiew. Na obelisku napis w języku polskim i ukraińskim o treści "Pomnik ten stoi na miejscu greckokatolickiej cerkwi pod wezwaniem św. Mikołaja. Zbudowanej w 1907 r. A zrujnowanej podczas Akcji Wisła w 1947r. Na pamiątkę przyszłym pokoleniom. Dołżyczanie 2003 r."

Pozostałości na Horodku
foto: P. Szechyński

Od miejsca po cerkwi należy kierować się zgodnie z oznakowaniem szlaku przez niewielką łąkę aż do granicy lasu. Za plecami ładne widoki na Dołżycę. Wchodzimy do lasu. Początkowo dość łagodnie, potem coraz bardziej stromo. Trawersujemy wzniesienie zwane Berdo, szlak po chwili łukiem w lewo zmieni kierunek o 90 stopni. Z prawej w głębokiej dolince wije się potok, bardzo strome spadki w jego kierunku. Wiosną ciekawy widok na szosę do Wetliny. Na mijanym, stromym zboczu pojawiają się pierwsze wychodnie skalne i pojedyncze głazy.

Wychodnia skalna na Czystodile
foto: P. Szechyński

Teraz dość strome i męczące podejście pod Horodek (889m n.p.m), którego szczyt jednak ominiemy. Bardzo strome stoki Horodka miejscami opadają niemal pionowo w kierunku ścieżki. Coraz liczniejsze, ale niewielkie wychodnie skalne. Płaski szczyt Horodka zostawiamy z lewej strony, na jego wysokości szlak odbija 90 stopni w prawo na niewielkiej przełączce.

Dawniej na Horodku znajdowała się zbudowana w latach 50 strażnica wojskowa a dokładniej posterunek obserwacyjno-meldunkowy. Była to drewniana budowla na kamiennej podmurówce, obok znajdowały się dwie drewniane wieże. Po opuszczeniu budynku przez wojsko przejął go warszawski Almatur - wówczas (1965 r.) powstało schronisko. Szefami schroniska byli kolejno: Witold Cygan a następnie - bardziej znany z dokonań w Łopience - Olgierd Łotoczko. Po tragicznej śmierci O. Łotoczki (1976 r.) schroniskiem zarządzał M. Pytel. Schronisko spłonęło doszczętnie podczas jego nieobecności, w roku 1977. Zostało celowo podpalone. Dziś na Horodku znajdują się coraz słabiej czytelne fragmenty podmurówki i pozostałości masztu. Sporo śmieci i sterta gnijących desek oraz żerdzi. Pozostałości znajdują się po południowej stronie, trudne do odszukania latem ze względu na bujną roślinność. Więcej zdjęć poniżej.

Łopiennik
foto: M. Piela

Teraz ok. 20 minut grzbietem zwanym Czystodił. Niewielkie polanki, w połowie długości charakterystyczne wychodnie skalne z prawej. Cudne, powykręcane, wiatrem, deszczem i śniegiem rzeźbione drzewa. Teren zaczyna się wypłaszczać.

Liczne wychodnie skalne z lewej, wzdłuż których idziemy aż do osiągnięcia polany podszczytowej Łopiennika. Szlak wchodzi na polanę i po 5 minutach osiągamy szczyt. Na miejscu drogowskazy szlaków na ścieżce pod szczytem, betonowy punkt geodezyjny, szlak bazowy do Łopienki (kolor czerwony) oraz tablica pamięci Wincentego Pola. Widoki szczątkowe w kierunku południowym.

Znajdująca się na szczycie tablica została wmurowana 12.04.2008 z inicjatywy Marcina Sceliny z Nadleśnictwa Baligród. W pracach uczestniczyło również kilkunastu forowiczów z Bieszczadzkiego Forum Dyskusyjnego. Tablica ta znajdowała się na Łopienniku już wiele lat wcześniej, jednak po pewnym czasie zniknęła. Odnaleziono ją ok. roku 2000 w Buku i przekazano Nadleśnictwu.

Widok z polany pod Łopiennikiem, wczesna wiosna
foto: P. Szechyński

Tablica zawiera cytat Zygmunta Kaczkowskiego, który opisuje wyprawę na Łopiennik w sierpniu roku 1833, w której uczestniczył Wincenty Pol. Pełna treść tablicy:

"Łopiennik, w sierpniu 1833.
Nazajutrz wyprawiliśmy się na Łopiennik... Pol zabrał głos
I wskazywał nam i opowiadał, gdzie leżą, jak wyglądają wszystkie ziemie Rzeczpospolitej Polskiej.
Były to pierwsze nuty do "Pieśni o ziemi naszej", z którą Pol już się nosił od roku.
Z. Kaczkowski: Mój pamiętnik.
PTTK Lesko 1975"

Znane są jeszcze inne cytaty Z. Kaczkowskiego wspominającego ową wyprawę. Opisuje między innymi rozległy widok z Łopiennika, który wówczas jako szczyt nie zalesiony, był doskonałym punktem widokowym:

Łopiennik, tablica Z. Kaczkowskiego, 2023
foto: M. Piela

Zygmunt Kaczkowski: o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku:

"Nazajutrz po rannem śniadaniu wyprawiliśmy się na Łopiennik. Było nas siedmiu czy ośmiu, wszyscy jechaliśmy na koniach, ja na kucu huculskim. (...). O zachodzie słońca przyjechaliśmy do samego podnóża tej góry i tam rozłożyliśmy się obozem. Wieczorem nałożono ogromny ogień z drzew szpilkowych i jałowcowych gałęzi, których ożywiający zapach jeszcze dziś mi się przypomina. Noc przepędziliśmy w szałasach, których nam odstąpili owczarze. Nazajutrz, na dobrą godzinę przed świtem, wstaliśmy, a owczarze poprowadzili nas dalszymi, lecz za to nie za bardzo stromymi ścieżkami na sam szczyt Łopiennika."

Zygmunt Kaczkowski: o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku - panorama ze szczytu:

Flaga obok tablicy W. Pola. Dziś już jej nie ma
foto: P. Szechyński

"Mój ojciec miał dobrą perspektywę ze sobą, przez którą po kolei patrzyliśmy w tę kotlinę, otoczoną wieńcem gór, a którą dawnemi czasy nazywano Ziemią Sanocką - i dawał nam wyjaśnienia. Zamek Leski widzieliśmy jak na dłoni, obok niego kawałek Sanu, dalej Sanok, a jeszcze dalej jakieś inne gniazdeczko, może Brzozów albo też Dynów."

Zygmunt Kaczkowski: o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku:

"(...) potem Pol zabrał głos i wskazywał nam i opowiadał, gdzie leżą i jak wyglądają wszystkie ziemie Rzeczypospolitej Polskiej. (...) pokazywał, gdzie leży Kraków (...), Kruszwica, Gopło i katedra Gnieźnieńska, gdzie Warmija, jego ziemia rodzinna, gdzie się rozlega piaszczyste Mazowsze i jak Pomorze uderzają fale morza bursztynowego, gdzie Litwa drzemie w lasach odwiecznych, gdzie Pińsk się topi w moczarach i kędy Kudak strzegł swego czasu kresów naszej Ojczyzny. Były to pierwsze nuty do "Pieśni o ziemi naszej", z którą Pol już się nosił od roku."

Powrót do Dołżycy tą samą trasą, w przeciwieństwie do męczącego podejścia, teraz łatwo, lekko i przyjemnie - w praktyce nie więcej niż 1h przy średnim tempie. Podejście zajmuje blisko 2 h w zależności od tempa.

Z Łopiennika można również zejść tak, aby wyjść na drugim końcu Cisnej (ok. 1 km od miejscowości przy szosie do Baligrodu). Wiosną 2023 roku otwarta została ścieżka przyrodnicza "Stary Majdan", która prowadzi własnie od parkingu przy szosie na szczyt Łopiennika. Obecnie zatem można sobie zrobić pętlę: Cisna - Dołżyca - Łopiennik - Stary Majdan - Cisna.

Czasy przejść:

Dołżyca - Łopiennik:1¾ h, zejście: ok. 1h
Baligród - Łopiennik: ok. 4¾ h; Łopiennik - Baligród: ok. 4h
Łopiennik - SBN Łopienka: ok. 1 h, czerwonym szlakiem bazowym
Habkowce (parking) - Łopiennik: ok. 2h, ścieżką przyrodniczą "Stary Majdan".

Piotr Szechyński

Polana pod Łopiennikiem, wiosna 2023
foto: M. Piela

Pod szczytem Łopiennika, wiosna 2023
foto: M. Piela

Łopiennik, wiosna 2023
foto: M. Piela

Horodek, pozostałości
foto: P. Szechyński

Łopiennik, szczyt
foto: P. Szechyński

Szlak Dołżyca - Łopiennik
foto: P. Szechyński

Dołżyca - Łopiennik, zdjęcia: P. Szechyński (kliknij aby powiększyć)
trasa szlaku, wychodnie skalne, na szczycie, pozostałości na Horodku w roku 2010:

Montaż tablicy na Łopienniku, 12.04.2008, zdjęcia: Janusz Cymerman (Joorg)
w drodze na szczyt, wnoszenie sprzętu, przygotowania, wmurowanie, pamiątkowe zdjęcia: