» Miejscowości | Baligród

Baligród i okolice

Miejscowość Baligród położona jest nad potokiem Hoczewka, na trasie obwodnicy bieszczadzkiej, na odcinku pomiędzy Cisną a Hoczwią lub jak kto woli Leskiem. Na pierwszy rzut oka widać, że nie jest to miejscowość mała, podobna do innych bieszczadzkich wiosek. Przede wszystkim nie sposób nie zauważyć w "centrum" Baligrodu czegoś, co do złudzenia przypomina rynek i jeśli z rynkiem się kojarzy, to nie jesteśmy w błędzie.

Cerkiew w Baligrodzie przed remontem, 2004
foto: P. Szechyński

Pierwsze wzmianki o Baligrodzie (wówczas Woronków) pochodzą z 1552 roku. W latach 1600-1615 powstał w Baligrodzie zamek murowany, otoczony fortyfikacjami. Prawa miejskie zostały nadane aktem lokacyjnym, który nie zachował się a fakt istnienia miasta poświadcza wydany w roku 1634 przez Władysława IV dokument. Herb Baligrodu to Gozdawa - rodowy herb Balów. Sama miejscowość dzieliła się wówczas na część, na której znajdował się zamek (tzw. Podzamcze) oraz drugą, po przeciwnej stronie Hoczewki, gdzie ulokowane były m.in. kościół, rynek i kamienice. Z tamtego okresu zachował się min. wspomniany wyżej rynek na którym stoi kilkanaście murowanych domów z końca osiemnastego wieku.

Baligród od strony Hoczewki
foto: P. Szechyński

Okres intensywnego rozwoju Baligrodu miał miejsce w XIX w. Powstał wówczas w miasteczku powiat sądowy oraz urząd pocztowy. W 1862 r. uruchomiono szkołę powszechną, która została następnie przeniesiona do wybudowanego w 1909 roku a stojącego i pełniącego swą funkcję jeszcze do niedawna budynku i przekształcona w szkołę podstawową. 23.05.2010 baligrodzka podstawówka obchodziła 100 lecie istnienia. Obecnie Baligród posiada już nowy budynek szkoły. Od roku 1876 miasteczko miało własnego lekarza. W roku 1829 zbudowano murowaną cerkiew a w latach 1877-79 kościół parafialny Niepokalanego Poczęcia NMP. W wyniku dużych zniszczeń w czasie I wojny światowej (walki 1914-15) oraz z powodu słabego rozwoju Baligród utracił prawa miejskie.

Baligród, widok od cmentarza żydowskiego
foto: P. Szechyński

Obecnie teren rynku służy jako coś w rodzaju niewielkiego parku-skweru, na którym ze względu na niewielkie rozmiary ustawiono kilka ławek, zrobiono 2-3 krótkie alejki gdzie można odpocząć w cieniu drzew. Sam środek dawnego rynku zdobi pomnik w postaci autentycznego czołgu. Obecnie znajduje się tu radziecki czołg średni T-34-85 - pierwotnie natomiast stał czołg, który rzeczywiście miał brać udział w walkach w Bieszczadach: lekki czołg T-70 (również radziecki). W walkach jednak udziału nie brał. Gdy okazało się, że jest to jedyny zachowany egzemplarz w kraju, zabrano go do muzeum szkoły oficerskiej wojsk pancernych w Poznaniu, zresztą pamiątek związanych z wojną i okresem walk z UPA (zbrojne ramię faszystowskiej Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów) jest tu znacznie więcej. Na przeciw stara studnia, umieszczono tu również tablice z rysem historycznym Baligrodu (dyskusyjne merytorycznie).

Baligród
foto: P. Szechyński

Z innych ciekawszych obiektów, zachowała się w Baligrodzie murowana cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej. Niszczejący bardzo zaniedbany obiekt został przejęty przez Stowarzyszenie na rzecz ratowania cerkwi. Obecnie, od kilku lat trwają prace renowacyjne, idzie to dość powoli, jednak udało się m.in. wyprostować mocno już przekrzywioną i grożącą zawaleniem kopułę i kilka innych rzeczy. Więcej: cerkiew w Baligrodzie

Warto również zwrócić uwagę na kirkut - czyli cmentarz żydowski, na którym najstarsze nagrobki (macewy) są datowane na 1716 rok. Wśród nich znajduje się jeden nagrobek tumbowy, co na tym terenie jest rzadkością. Interesującym zabytkiem jest także kościół parafialny Niepokalanego poczęcia NMP. Fundatorami budowy tegoż kościoła byli miejscowi parafianie, ks. Sulikowski i Teresa Weissenwolf. Jest to obiekt murowany, orientowany, z dwoma zakrystiami od północy i południa, kryty blachą.

Tzw. willa notariusza czyli "Kuźmakówka". Stan obiektu przed przeprowadzonym w latach 2011-12 remontem, 2010
foto: P. Szechyński

Teren otoczony kamiennym murkiem z figurami w narożach a od ulicy ogrodzeniem stalowym. Po stronie północnej figura św. Andrzeja Boboli ustawiona na kamiennym cokole, ufundowana przez ks. Piotra Rostockiego, ówczesnego proboszcza, za ocalenie z rąk hitlerowców w roku 1940. Obecnie służy on jako kaplica cmentarna a nieopodal wybudowano nowy, większy kościół. W niewielkim fragmencie zachowały się także resztki fortyfikacji dworu obronnego rodziny Balów z siedemnastego wieku - na terenie gdzie wcześniej mieściła się siedziba Nadleśnictwa Baligród.

Ogólną ciekawość wzbudza również tzw. Willa notariusza czyli "Kuźmakówka" - przedwojenny budynek doktora Włodzimierza Kuźmaka w którym mieścił się również Sąd. W czasie walk z UPA znajdowała się w nim kwatera WP, stacjonował tu m.in. ppłk Jan Gerhard - autor "Łun w Bieszczadach".

"Kuźmakówka" po renowacji
foto: P. Szechyński

Swoje kwatery w okresie wojennym (w różnych okresach) mieli tu także oficerowie niemiecki, węgierski i radziecki a także banderowski. W latach 60.XX przekazano go Lasom Państwowym. W kolejnych latach ulokowano tu leśną zawodówkę, hotel robotniczy i szkołę podstawową a następnie mieściły się w nim mieszkania socjalne. Budynek wówczas popadł w ruinę z braku środków na remonty. Końcem roku 2012 został ukończony jego gruntowny remont i budynek obecnie świeci "dawnym" blaskiem. Należy jednak podkreślić, że stary budynek miał swoj styl, charakter. Nowy jest piękny, ale takich w kraju spotkać można setki - tak samo, tym samym wykończonych i w takich samych kolorach. Zatracił swą unikatowość. Od maja 2013 znalazła tu miejsce siedziba Nadleśnictwa Baligród.

Baligród, posterunek policji
foto: P. Szechyński

Z nowszych a zasługujących na uwagę miejsc, na wzmiankę zasługuje cmentarz wojenny z pochowanymi tu żołnierzami polskimi i radzieckimi, którzy polegli w latach 1944-1947 w walkach z hitlerowskim okupantem oraz zmagając się z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii po zakończeniu II wojny światowej. Ponadto pomnik pomordowanych przez UPA przy drodze, obok rynku. Więcej na ten temat: Zbrodnie popełnione przez UPA w latach 1944-1947. Tuż przed wjazdem do Baligrodu od strony Bystrego, po prawej stronie, skąd początek bierze szlak na Łopiennik, znajduje się kolejny pomnik. Tablica na obelisku głosi: "Żołnierzom LWP, WOP i KBW poległym w walkach z faszystowskimi bandami UPA w latach 1944-47. W 25-lecie LWP". Jest tu rówież druga tablica z 29 nazwiskami żołnierzy i milicjantów poległych 1 kwietnia 1947 roku w Łubnem k. Jabłonek.

Baligród, tablica pamięci poległych żołnierzy LWP, WOP i KBW w Łubnem k. Jabłonek
foto: P. Szechyński

W roku 2021 tablice oraz pozostałe symbole zostały zdjęte. O ile usunięcie pewnych symboli może być zrozumiałe w odniesieniu do obowiązującej w tym zakresie Ustawy, to uznanie za propagowanie komunizmu wymienienie samych nazwisk i stopni poległych żołnierzy, które znajdowały się na osobnej - pozbawionej komunistycznych symboli tablicy - ociera się o śmieszność. Jest to, jakby nie patrzeć, wymazywanie historii tak, aby kolejne pokolenia nie wiedziały, kto konkretnie walczył na tych terenach z ramieniem zbrojnym faszystowskiej Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, czyli UPA (a wg IPN - partyzantami). Fakty są takie, że byli to w większości żołnierze Wojska Polskiego, zazwyczaj dwudziestokilkuletni chłopcy, którzy polegli za swoją Ojczyznę i działali zapewne w dobrej wierze, niekoniecznie stawiając na pierwszym miejscu krzewienie komunizmu, który ani nie musiał ich interesować ani nie musieli go choćby z racji wieku rozumieć (prawie wszyscy polegli w Łubnem to roczniki 1922-1925, były one również umieszczone na tablicy). Nakazy demontażu pomników lub usuwania symboli wydaje Nadzór Budowlany - na podstawie opinii IPN. Gdyby opinia była inna, nie byłoby nakazu. Zatem chowanie głowy w piasek przez IPN na zasadzie "ale to nie my, my nie, my niczego nie usuwamy", jest co najmniej niepoważne a na pewno mało rzetelne, bo to nie o to kto usuwa je fizycznie chodzi. Prawdopodobnie w przyszłości pojawią się tu ogólnikowe tablice, zastępujące dotychczasowe. Końcem marca 2023 tablica z nazwiskami żółnierzy wróciła na pomnik, nie jest jeszcze pewne czy na stałe. Zamontowano również orła w koronie (oryginalny był jej pozbawiony).

W pobliżu pomnika LWP, również na początku Baligrodu od strony Bystrego, stoi ciekawa murowana kapliczka Królowej Nieba z 1918 roku.

Baligród zimą
foto: P. Szechyński

W Baligrodzie spotkać można również dość ciekawy pomnik przyrody - ponad 300 letni grab zwyczajny (Carpinus betulus) o wysokości 18 m i obwodzie 350 cm. Rośnie on na terenie, gdzie dawniej mieściła się siedziba Nadleśnictwa Baligród, tuż przy drodze prowadzącej z Baligrodu do Stężnicy - kilkadziesiąt metrów za mostem na Hoczewce po prawej stronie, jednak jakiś czasu odłamał się jeden konar. Dawniej w tym miejscu znajdował się zamek-dwór rodziny Balów z Hoczwi. Z samego mostu zobaczyć można natomiast niszczejące filary dawnego - wówczas droga biegła kilkadziesiąt metrów wyżej.

Tyle historii Baligrodu, czas przejść do teraźniejszości. Miejscowość zamieszkuje obecnie ok. 1400 osób (987 w 1961 r.). Baligród oraz okolice tej miejscowości, to doskonałe miejsce do wypoczynku, jednak należy sobie zdać sprawę z faktu, iż ze względu na znaczne (z punktu widzenia turysty pieszego) oddalenie od najbardziej znanych i uczęszczanych szlaków oraz miejscowości z nimi związanych a więc nawet Cisnej, a dalej Wetliny, Ustrzyk Górnych, Lutowisk czy Mucznego, będzie Baligród dobrą bazą wypadową szczególnie dla turystów zmotoryzowanych, mających możliwość szybkiego przemieszczania się oraz turystów rowerowych. Oczywiście kursują tutaj autobusy PKS i transport prywatny (busy), jednak takie wypady stają się dość czasochłonne. W samym Baligrodzie warto natomiast przejść się Gminnym szlakiem spacerowym , który prowadzi po okolicznych wzgórzach, skąd są doskonałe widoki na Baligród i okolice.

Baligród, galeria
foto: P. Szechyński

Posiadacze rowerów także powinni być usatysfakcjonowani, ponieważ prowadzi z Baligrodu mnóstwo tras, które można pokonać rowerem - jest tu nawet spora przewaga nad innymi środkami lokomocji, gdyż te ze względu na w coraz większej liczbie przybywające znaki zakazu ruchu, mają możliwości dość ograniczone.

Jeśli chodzi o miejsca noclegowe, to jest ich w Baligrodzie i okolicy sporo, jednak przede wszystkim są to kwatery prywatne, bądź domki, natomiast większe ośrodki wypoczynkowe znajdują się min. w Bystrem.

W Baligrodzie
foto: P. Szechyński

Domki w Baligodzie są na ogół o dość wysokim standardzie. Miłośnicy spania na sianie i lamp naftowych mogą czuć się zawiedzeni, jednak z rozmów przeprowadzonych z właścicielami kwater wynika, że to właśnie turyści wymuszają na nich ciągłe podnoszenie atrakcyjności warunków noclegowych. Kiedyś w Bieszczadach trudno było o kwatery o wysokim standardzie, jednak jak widać Bieszczady (bo da się to zauważyć nie tylko w Baligrodzie) szybko dogoniły pod tym względem pozostałe części Polski. Ceny za wynajem wahają się od 150 do ponad 300 zł/doba za domek w zależności od pory roku oraz ilości osób. Pokoje 30-60 zł/doba.
Po konkretne adresy odsyłamy do bazy miejsc noclegowych: Baligród noclegi

Baligród, cerkiew w trakcie remontu, 2010
foto: P. Szechyński

Trochę gorzej jest z jedzeniem. Zasadniczo w Baligrodzie można zjeść "U Mariusza" - knajpka przy rynku a także w znajdującej się obok "willi notariusza" karczmie - obecna nazwa: "Miś". Tu również jedzenie jest możliwe, jednak jak to mówią: szału nie ma, choć np. pierogi łemkowskie są doskonałe. Ponadto w Baligrodzie funkcjonuje m.in. cukiernia.

Polecić można również "Rancho" w pobliskiej Mchawie (na przeciw kaplicy Boga Ojca). Niewysokie ceny, jedzenie poprawne. Od jesieni 2008 w Baligrodzie znajduje się również bankomat PBS czynny 24h - w rynku.

Msze święte w kościele rzymskokatolickim odbywają się w niedziele i święta o godzinie 7.00 i 10.00, a w miesiącach maj-październik dodatkowo o 18.00 i listopad-kwiecień o 16.00.

Okolice Baligrodu:

Gołoborze  - jest to rezerwat o powierzchni blisko 14 ha, znajdujący się w Rabem, nad Rabskim potokiem.

Rezerwat "Gołoborze", 2009
foto: P. Szechyński

Jest to naturalne rumowisko skalne, nieopodal znajdują się także jedyne w Polsce źródła mineralne zawierające arsen. Aby się tam dostać wychodzimy, bądź wyjeżdżamy z Baligrodu w kierunku Jabłonek i za Baligrodem odbijamy w pierwszą drogę w prawo (w Bystrem, na mostek), która doprowadzi do Rabego. Rezerwat znajduje się po lewej stronie Rabskiego Potoku. Do Rabego można dojechać także samochodem. Z Rabego prowadzi droga na przełęcz Żebrak. Zamknięta dla ruchu, dobra na rower. Po drodze baza namiotowa.
Więcej na temat rezerwatu i Rabego: Rezerwat "Gołoborze" i okolice Rabego - dolina Rabskiego Potoku.

Nieco wcześniej, na wysokości kamieniołomu Huczwice znajduje się oddana w roku 2005, ścieżka przyrodniczo-geologiczna. Ukazuje 80 metrowej wysokości odkrywkę fliszu karpackiego oraz stanowisko sosny wdziarowej. Opis: Ścieżka geologiczna Huczwice
Warto zobaczyć również Kapliczkę z cudownym źródełkiem w miejscu zwanym Synarewo.

Kamieniołom "Gruby" jesienią
foto: P. Szechyński

Innym, ciekawym pomysłem może być udanie się nad tzw. Jeziorko Bobrowe k. Huczwic. Malowniczo położone, niewielkie rozlewisko z bobrowymi żeremiami po przeciwnej stronie. Obok wiata, podest widokowy oraz kapliczka a także możliwość wyjścia znakowaną ścieżką na Chryszczatą. Więcej: Jeziorko Bobrowe

Rezerwaty przyrody "Cisy na górze Jawor"oraz "Woronikówka" to dwa niemal sąsiadujące ze sobą miejsca. Cisy - to niewielki, bo o powierzchni zaledwie 3 ha rezerwat, który skupia jak sama nazwa wskazuje, stanowisko cisa pospolitego. Dokładnie tym samym charakteryzuje się znajdujący się tuż obok rezerwat "Woronikówka", ten jednak jest znacznie większy - ok. 14 ha. Położony jest na zboczach góry o tej samej nazwie (poprzednio: Walter, 836 m n.p.m).

Z miejscowości Jabłonki, nieopodal parkingu w miejscu gdzie dawniej stał pomnik Świerczewskiego biegnie przez Woronikówkę szlak, którym do "Woronikówki" możemy dojść - zajmie to około 1,5 godziny. Natomiast trudniej jest dostać się w okolice drugiego z rezerwatów, ponieważ nie prowadzi tam żaden szlak. Najprościej byłoby jadąc od strony Baligrodu, zatrzymać się na znajdującym się po prawej stronie drogi parkingu (tuż przed pierwszym napotkanym mostem - nad potokiem Jabłonka), następnie przejść pieszo drogą w kierunku wspomnianego mostu, ale nie wchodzić (asfalt skręce w prawo) tylko iść prosto w leśną drogę (będzie szlaban), a następnie pierwszą lub drugą przecznicą iść w lewo (lepiej mieć przy sobie mapę) będzie to już stok Jawora. Przy okazji warto dodać, że gdybyśmy wspomnianą wcześniej drogą poszli jeszcze kilkaset metrów prosto, spotkamy nieczynny już kamieniołom, dość zarośnięty, ale zobaczyć warto.

Jabłonki  - to niewielka miejscowość znajdująca się na trasie z Baligrodu do Cisnej.

Kapliczka w Jabłonkach
foto: P. Szechyński

W Jabłonkach zginął w zasadzce gen. Karol Świerczewski "Walter" i z tego wydarzenia Jabłonki są najbardziej znane. Od pseudonimu generała wziął (zmienił) nazwę wspomniany wyżej szczyt - Walter (ob. ponownie Woronikówka). W miejscowości tej, tuż przy drodze stał pomnik upamiętniający to wydarzenie. Należy przyznać, iż pomimo, że czasy się troszkę zmieniły, pomnik stał dosyć długo. Końcem lutego 2018 został ostatecznie rozebrany. Vis a vis pomnika znajduje się parking i kiosk z pamiątkami - po rozebraniu pomnika rzeczy zupełnie zbędne, bo i nikt się tu zatrzymywał nie będzie. Obok do niedawna mieściło się również Muzeum Przyrodniczo - Łowieckie (w miejscu gdzie wcześniej była izba pamięci generała Świerczewskiego), od roku 2002 zostało przeniesione do Nowosiółek. We wsi również ciekawa kapliczka. W kwestii noclegów warto polecić schronisko SSM "Pod Jelonkiem", znajdujące się tuż przy drodze. Latem 2014 oddana została do użytku nowa ścieżka przyrodnicza, prowadząca z Jabłonek do "Lasumiły" - najgrubszej jodły w Polsce.

Żernica Wyżna  - położona zaledwie 4km od szosy Baligród - Hoczew, to dawna wieś w dolince potoku Ruchlin. Można tu zobaczyć opuszczoną, murowaną cerkiew z 1800 roku, pw. św. Bazylego: Cerkiew w Żernicy Wyżnej, która w roku 2013 została wyremontowana. W sąsiadującej z nią Żernicy Niżnej jest natomiast kaplica z 1932 r., oraz miejsce po cerkwi i cmentarz.

Widok na Radziejową z przełęczy pod Lipowcem
foto: P. Szechyński

Jeżeli dopisuje pogoda, warto byłoby się gdzieś wykąpać - w samym Baligrodzie może to być niestety dość trudne, ponieważ Hoczewka to bardzo piękny potok, jednak jak większość z nich stosunkowo płytki. Z Baligrodu jednak bardzo blisko jest nad Zalew Soliński, a konkretnie do Wołkowyi. Aby się tam dostać należy w Baligrodzie skęcić na Stężnicę - dalej droga sama nas zaprowadzi - jest to zdecydowanie najkrótsza droga nad jezioro. Na wysokości Stężnicy, po lewej stronie jest jeszcze jeden w pobliżu Baligrodu rezerwat przyrody: "Olsza kosa w Stężnicy". Jest to niewielki rezerwat o powierzchni 1,79 ha, który obejmuje zarośla olchy zielonej, czyli "kosówki", porastające teren znajdującego się tu kiedyś pastwiska. W samej Stężnicy - ciekawe kaskady na potoku.

Przejazd przez bród, droga Baligród - Wołkowyja przez Stężnicę, to już historia. Trasę tę wyremontowano, 2000
foto: Justyna Szechyńska

Wyjeżdżając ze Stężnicy, zaczynamy się lekko wspinać pod górę, nawierzchnia jest tu obecnie dobra. Straszące do niedawna dziury i kamienie zostały zastąpione nowym asfaltem. Po prawej ładne kaskady na potoku wpadającym do Stężniczki. Objeżdżamy bokiem Lipowiec (743 m n.p.m.) i po osiągnięciu wzniesienia warto na chwilę się tutaj zatrzymać, następnie podejść kawałek drogą polną (w lewo) lub nawet pod sam szczyt Lipowca. Teren tutaj jest niezalesiony, są bardzo ładne widoki. m.in. na Stężnicę, dolinę Radziejowej i Tyskowej. Po chwili mijamy dawną wieś Radziejowa. Tuż przy drodze, po jej prawej stronie będzie widoczny wieniec drzew - znajduje się tu stary cmentarz oraz cerkwisko.

Następnie zjeżdżamy w dół i osiągniemy Wolę Górzańską. Do niedawna czekały tu trzy przeprawy przez rzekę, ponieważ nie było tutaj mostów, a jedynie brody, czyli płyty betonowe ułożone w rzece. W roku 2013 ukończono remont całej tej trasy a tradycyjne brody zastąpiono betonowymi mostkami.

Dzwonnica parawanowa w Wołkowyji
foto: P. Szechyński

Przy trzecim z kolei mostku-brodzie, będzie wybór: albo bród, albo niewielki drewniany mostek, który wygląda bardzo niepozornie, ale do niedawna można było śmiało przez niego przejechać każdym samochodem osobowym - obecnie zarośnięty i ma ubytki, więc lepiej tego nie robić. Po pokonaniu tych przeszkód, minięciu Woli Górzańskiej oraz Górzanki wyjedziemy w Wołkowyi tuż przy końcu zatoki.

Po prawej stronie, zaraz obok skrzyżowania dawny cmentarz, dobrze czytelne cerkwisko oraz ruina dzwonnicy parawanowej. Stojąca tu niegdyś cerkiew greckokatolicka pw. Piotra i Pawła z roku 1833 została rozebrana w roku 1967 w związku z napełnianiem zbiornika solińskiego, pomimo że wody jeziora tu nie siegały.

Jest tu parę sklepów, przystanek PKS i na wprost, przy drodze nad jezioro zajazd "Kuźnia". Niestety parking jest tylko dla klientów wspomnianego zajazdu. W samym zajeździe można całkiem dobrze zjeść, np. domowe pierogi, schabowego z frytkami i przystawką, hamburgery i zapiekanki jak wszędzie oraz smażonego pstrąga. W "Kuźni" można także wynająć noclegi.

Baligród, centrum
foto: P. Szechyński

Przechodząc przez parking zajazdu i idąc cały czas prosto wyjdziemy nad jezioro. Jest tu także pole namiotowe - ceny przyzwoite. Nie zatrzymujmy się zaraz przy pierwszym dojściu do jeziora (teren pola namiotowego) tylko idźmy jeszcze ok. 400 m wzdłuż brzegu. Będzie tam kąpielisko, wypożyczalnia sprzętu (niewielka) oraz - w sezonie - ratownik WOPR.

Dla osób nie bardzo lubiących chodzić po wyższych wzniesieniach, sam Baligród będzie dobrym miejscem do przechadzek. Stoki, którymi jest otoczony, to zazwyczaj pola i łąki, poprzecinane wieloma polnymi dróżkami na których miejsca do spacerów nie zabraknie. Miło można spędzić czas także nad Hoczewką, która jak na bieszczadzkie potoki nie jest całkiem mała. Warto zajrzeć również do takich miejscowości jak Cisowiec, Mchawa, Roztoki Dolne, Żerdenka czy Nowosiółki.

Więcej zdjęć:

Baligród i okolice - galeria zdjęć
Cmentarz wojskowy w Baligrodzie - galeria zdjęć
Cmentarz parafialny w Baligrodzie, stare nagrobki - galeria

tekst: P. Szechyński
Daty, zabytki i wydarzenia historyczne: Magazyn Bieszczady nr 07/2010

Baligród
foto: P. Szechyński

Baligród, czołg średni T-34/85
foto: P. Szechyński

Pomnik żołnierzom LWP, WOP i KBW poległym w latach 1944-47 w walkach z UPA, 2013. Obecnie pozbawiony tablic
foto: P. Szechyński

Kaplica w Nowosiółkach
foto: P. Szechyński

Cisowiec, górna część wsi
foto: P. Szechyński

Cisowiec
foto: P. Szechyński