Fauna Bieszczadów

Przedstawiciele bieszczadzkiej fauny:

Ssaki

Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos)
Bieszczady stanowią kryterium ostoi także dla niedźwiedzia brunatnego. W naszym regionie występuje największa w kraju populacja tego gatunku. Wchodzi ona w skład populacji karpackiej żyjacej na terenie Polski, Słowacji, Romunii, Ukrainy, Węgier i Czech. Nasza Polska to tylko 8% populacji ogólnokarpackiej. W różnych publikacjach naukowych i popularno-naukowych, takze tych sygnowanych przez BdPN podaje się rozbieżne dane odnośnie liczebności niedźwiedzi w regionie.

Wilk (canis lupus)
Wilk na przestrzeni dziejów był zwierzęciem bezwzględnie zwalczanym. Tak o tym gatunku pisze Wiktor Schramm w "Lasach i zwierzynie Gór Sanockich": "Złośliwy, krwiożerczy, dziki drapieżnik nie miał nigdy u ludzi żadnego poszanowania, był wręcz znienawidzony: twór diabelski, nieszlachetny, majacy w sobie coś brudnego, coś z upiora. Na wilki się nie polowało, wilki się tępiło jak tylko można: bronią i podstępem, zdradą. Strzelało się, biło, pałką i widłami, zastawiało sidła, oklepce, kopało się liczne wilcze doły, truło - jeśli się dało."

Gady i płazy

Padalec zwyczajny
Padalec zwyczajny (Anguis fragilis) jest starą reliktową formą znaną z trzeciorzędu. Gad ten reprezentuje rodzinę padalcowatych. Bardzo często jest mylony z wężem, choć tak naprawdę jest beznogą jaszczurką. Nierzadko z tego powodu bezmyślnie tępiony.

Salamandra plamista
Salamandra jest niewątpliwym symbolem karpackiej przyrody, być może bardziej czytelnym niż nadobnica alpejska, ryś czy żubr. Zdobi ona m.in. logo Gorczańskiego Parku Narodowego, Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody SALAMANDRA i Kolbuszowskiego Klubu Turystycznego. W Bieszczadach jest symbolem jednej ze ścieżek przyrodniczych.

Zwinka
Zwinka (Lacerta agilis) jest najpospolitszym przedstawicielem naszych krajowych gadów. W Bieszczadach spotykana do wysokości 1200 m n.p.m. Charakteryzuje się widocznym dymorfizmem płciowym. Samce w okresie godowym odznaczają się zielonkawą barwną szatą. Spotykana jest na brzegach lasów i pól. Preferuje nasłonecznione miejsca.

Wąż Eskulapa
Wąż Eskulapa (Zamenis longissimus) jest największym i jednocześnie najrzadszym z węży występujących w naszym kraju, gdzie jego siedliska znajdują się obecnie prawdopodobnie wyłącznie w Bieszczadach i Górach Sanocko-Turczańskich. Najliczniejsza populacja bytuje w dolinie Sanu pod Otrytem.

Zaskroniec zwyczajny
Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) to jeden z czterech gatunków węży występujących w Bieszczadach. Należy do rodziny połozowatych, jest niejadowity. Jest jednym z największych polskich węży, gdyż długością może ustępować jedynie występującemu również w Bieszczadach wężowi Eskulapa a także najbardziej rozpoznawalnym.

Żmija zygzakowata
Żmija zygzakowata (Vipera berus) jest jednym z czterech węży spotykanych w Bieszczadach. Reprezentuje grupę jadowitych węży solenoglypha o najbardziej rozwiniętych aparatach jadowych. Posiadają one szczęki, w których znajdują się wyłącznie zęby z gruczołami jadowymi. Podczas ataku, gdy żmija otwiera pysk ustawiają się one prostopadle do szczęki, czyli w dogodnej pozycji do zadania ciosu.

Ptaki

Bocian biały
Bociany białe spotyka się prawie we wszystkich bieszczadzkich miejscowościach. Na trasie dużej i małej obwodnicy bieszczadzkiej można naliczyć kilkadziesiąt starych bocianich gniazd. Zakładane są: na budynkach, słupach oraz drzewach z wyłamanymi wierzchołkami koron. Najniżej położone stanowiska gniazdowania znajdują się w dolinie Sanu: w Sanoku, Zagórzu i Lesku.

Kormoran czarny
Od kilku lat dolinę Sanu oraz wody Zalewu Myczkowieckiego i Solińskiego odwiedzają kormorany. Kormoran czarny Phalacrocorax carbo, jest dużym ptakiem wodnym z rodziny kormoranowatych. Długość ciała dojrzałych kormoranów wynosi 90-92 cm, rozpiętość skrzydeł to około 140 cm. Ważą od 1,6 do 3,6 kg.

Kowalik
Kowalik (Sitta europaea) jest pospolitym ptakiem wielkości wróbla. Spotykany jest na terenie całego kraju. Występuje na obszarze całej Europy poza Skandynawią, Islandią i Irlandią. Zamieszkuje lasy liściaste, parki i sady, gdzie jest obecny przez cały rok. Potrafi poruszać się w dół pnia z głowa skierowana ku ziemi.

Krzyżówka
Krzyżówka (Anas platyrhynchos) to przodek kaczki domowej. Uważana jest za najliczniejszego przedstawiciela blaszkodziobych w Polsce. Spotyka się ją najczęściej na powierzchni zbiorników i cieków wodnych. Regularnie zimuje na terenie Zalewu Solińskiego i Myczkowieckiego oraz mniejszych zbiornikach wody stojącej.

Orlik krzykliwy
Sylwetki ptaków drapieżnych, widoczne na tle nieba należą do niezaprzeczalnych symboli dzikości Polski południowo-wschodniej. Orlik krzykliwy, którego liczebność w Bieszczadach przekracza 60 par stanowi niewątpliwą ozdobę Bieszczadzkiego Parku Narodowego i jego otuliny. W Bieszczadach znajduje się najwyższe w Polsce stanowisko jego gniazdowania.

Zięba - słomiany wdowiec
Zięba Fringilla coelebs należy do najpospolitszych ptaków spotykanych na terenie całych Bieszczadów. Swą rodzajową nazwę łacińską frangllia zawdzięcza swym niewielkim rozmiarom. Drugi człon nazwy - coelebs - oznacza kawalera. Zięba jest przedstawicielem rodziny łuszczaków i jak wszyscy jej przedstawiciele posiada mocny dziób służący do miażdżenia ziaren i chitynowych pancerzy owadów.

Owady

Chrząszcze biegaczowate - najliczniejsze chronione drapieżniki w Bieszczadach
Dokądkolwiek skierujemy nasze kroki z pewnością spotkamy się z przedstawicielami największej żyjącej współcześnie grupy zwierząt, którą są owady. Żyją one wszędzie: w naszych domach, na polach, w lasach, w sadach, na ziemi, pod ziemią, we wszystkich strefach klimatycznych.

Niepylak mnemozyna
Wędrując od wiosny do jesieni bieszczadzkimi ścieżkami mamy okazję obserwować klejnoty karpackich łąk jakimi są motyle. Na terenie naszego kraju występuje 165 gatunków motyli dziennych. Wśród różnorodnych form, barw i rozmiarów wyróżnia się rodzina paziowatych, w Polsce reprezentowana przez cztery gatunki: niepylaka apollo, niepylaka mnemozynę, pazia żeglarza i pazia królowej. Tylko ostatni z wymienionych nie podlega ochronie.

Pleń
Pleń (robak hufcowy, niem. Heerwurm) jest to pełznąca masa, złożona z tysięcy maleńkich larw muchówki z gatunku ziemiórki pleniówki. Większość pleni ma długość od 50 do 100 cm., choć ponoć może dochodzić nawet do 9-10 m. Pleń jest niezwykle rzadkim zjawiskiem, a przyczyna wędrówki larw do dziś nie została poznana.

Rozpucz lepiężnikowiec
Spotyka się go w Bieszczadach od kwietnia do sierpnia. Rozpucz porusza się bardzo wolno. Zaniepokojone chrząszcze udają martwe, chowają odnóża i staczają się ogromnych liści lepiężnika w gęstwinę traw rosnących poniżej rośliny żywicielskiej.